We maakten onze eerste uitstap.
We leren in de klas over het leven van kinderen in verschillende tijden.
We bespreken hoe ze woonden, aten, zich kleedden en hoe ze naar school gingen.
Niet zo ver van onze school is er een klasje dat er nog precies uitziet zoals in 1907. Het wordt het 'Klasje van toen' genoemd. Afgelopen woensdag gingen we samen op pad.
Na deze fikse wandeling aten we ons fruit en dronken we een slokje water.
Meester Pol verwelkomde ons buiten op de vroegere speelplaats.
Net als in de oude tijd maakten we een rij van jongens en van meisjes. In het begin van de 20ste eeuw zaten de jongens en de meisjes nooit samen in dezelfde klas.
We zagen ook schriftjes waarin prachtig geschreven was door een jongen uit de vierde klas tijdens de tweede wereldoorlog.
In de klas gekomen stonden we eerst naast onze bank met de armen gekruist.
Jason houdt meester Pol goed in de gaten. ;-)
Ssssssst... Vinger op de mond...
In die tijd droegen de juffen een zwarte stofjas, de meester een grijze.
De kinderen droegen ook een jasje om hun kleren netjes te houden.
Meester Pol controleerde net als vroeger of de kinderen hun handen en nagels netjes waren. Anders kregen ze stokjeszeep!
Adil was niet zo flink. Hij kreeg de ezelsoren opgezet. Je ziet wel dat hij dat niet erg leuk vond.
Meisjes die te veel praatten kregen een lange tong aangebonden. Oei oei, Chadine...
We maakten enkele rekensommen op de lei. We schreven met de griffel. Wat een gekras! Godelieve mocht de rekenmachine... euh... het telraam gebruiken.
De meisjes leerden haken, naaien en breien. Ze maakten in de klas hun eigen onderbroekje.
En de jongens? Die droegen helemaal géén onderbroek! Zij droegen hemden met lange slippen. Dat hield hun poep warm in de winter. Daarvan komt het woord 'slipje'.
De eerste jaren dat de school bestond waren er niet genoeg lokalen om alle kinderen plaats te geven.
Soms zaten ze wel met 100 leerlingen van verschillende leeftijden bij één meester!
Alle kinderen zaten dan naast elkaar op een bankje. Ze legden hun houten schooltas op hun schoot. Zo hadden een 'tafeltje' om hun lei op te leggen.
Niet erg handig en heel krap was het op die bank.
Wanneer iemand niet flink was werd hij gestraft. Gijs moest op z'n knieën in de klompen zitten met z'n armen boven z'n hoofd. Pijnlijk!
Het lukte Farah niet om te blijven zitten. Au!
Tot slot kwam het echt werk. Op een klein
blaadje schreven we met een pen het lesje over van het bord. Het was
geen vulpen. We dopten onze pen in de inktpot om te kunnen schrijven.
Het was een heel leerrijke uitstap! Jammer dat meester Pol het droeve nieuws had dat het schooltje afgebroken zal worden om er huizen op te bouwen. Een mooi stukje geschiedenis zal hiermee verloren gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten