De laatste week voor de kerstvakantie staat er zoals steeds het dansen met juf Hilde op het programma.
We leerden twee dansen op dezelfde muziek.
Jumping Joe Jim of Vrolijk Fransje zoals hij hem hier noemen, is een dans uit de Verenigde Staten van Amerika. Een leuke dans om mee te starten, want je weet nooit bij wie je terecht komt.
Flink huppend in de rij als een Vrolijk Fransje!
"Chilili" droeg onze voorkeur duidelijk weg. Het is een regendans uit Bolivië.
Ik vermoed dat het in Bolivië wel is gaan regenen, want hier bij ons bleven de hemelsluizen gelukkig voor één keer dicht.
We reisden door naar Hawaï. We leerden de Huki Lau. Dat is een feest op het strand, waarbij de gevangen vis meteen opgesmuld wordt.
Een Spaanse dans "El Calcavel" die wordt gedanst als er afscheid van iemand wordt genomen. We dragen belletjes rond onze enkels.
Als laatste dans sloten we af met eentje die we van vorig jaar kenden.
Ter ere van de de voorleesweek is er achteraan in de klas een gezellig hoekje gemaakt met wat oude gordijnen, fleurige linten, een mat, zachte kussens, kerstlichtjes en een leeslampje.
Gisteren verdeelden we de klas in drie groepjes. De mama van Eva kwam langs. Ze las voor uit een boek van Roald Dahl dat ik vorige week op de boekenbeurs op onze school kocht, De Reuzenperzik.
Maar ook juf Greet kwam graag voorlezen. Fijn dat een juf ook even als mama naar onze klas komt. Zij las een verhaal van Pipi Langkous voor.
Het derde groepje ging met mij mee. We verduisterden juf Greet haar bureau en kropen met een lampje onder de tafel voor een spannend boek. Ik las het eerste hoofdstuk van 'De getijdenbrug' van Chris Mould.
Vandaag kropen we lekker knus bij elkaar om naar verhalen te luisteren die werden voorgelezen door...
... onze trouwste fan: juf (mama) Kate. Ze stond de grote zitkip af aan Robbe, ging zelf op de grond zitten en las voor uit het boek "Er zit een leeuw in mij". Het boek gaat over Wout, een
jongetje met ADHD. Hij en zijn familie proberen hier mee om te gaan,
maar dat gaat niet altijd even gemakkelijk. Het is een speels, kleurrijk
prentenboek met een informatief
extraatje. Het boek is gemaakt in samenwerking met centrum ZitStil vzw,
Omgaan met ADHD, www.zitstil.be. De schrijfster in Kriestien Dieltiens. De prenten zijn van Marijke Klompmaker.
Het was een blij weerzien met juf Agnes! Ze bracht drie boeken mee uit de bibliotheek. We kozen voor 'De vrouw en het jongetje' van Geert De Kockere. De prachtige illustraties zijn van Kaatje Vermeire.
In de stad woonde een vrouw. Een
grote vrouw. Een reus van een vrouw. Een reuzenvrouw. Ze eet vast
kinderen, dacht het jongetje. Het jongetje wordt gefascineerd door deze
vrouw die hij vaak op haar balkon ziet staan en hij fantaseert over de
grote vogelkooi die hij achter haar gordijn ziet, een kooi die groot
genoeg is om kinderen in gevangen te houden. Maar zijn nieuwsgierigheid
overstijgt zijn angst en zijn verbeelding en langzaam aan komt er een
toenadering tussen de vrouw en het jongetje. De grote, vreselijke vrouw
die in het begin van het boek naar oude kast ruikt en naar kindervlees
is op het einde zachter dan muisjes en ruikt zoeter dan snoep...
Ten slotte kwam ook papa Wouter langs. Hij las het verhaal van Stoute Hendrik die niet houdt van zwemmen. Iedereen hing aan z'n lippen.
Bedankt aan alle mama's en papa's die langs kwamen om voor ons te komen lezen. We vonden het super gezellig!
We leerden tijdens de lessen spelling de laatste weken heel wat nieuwe termen: de infinitief, de persoonsvorm, de stam, de uitgang, de kijkletter, ... Dat komt omdat we de werkwoorden in de tegenwoordige tijd juist gaan leren schrijven. Hiervoor gebruiken we een schema. Zo'n nieuw schema inoefenen vraagt soms wat tijd. Alleen maar werkblaadjes invullen gaat gauw vervelen, dus we oefenden het al spelend in.
Met de iPads oefenden we extra op de moeilijkheden die we ondervonden bij het controledictee.
In de stad woonde een vrouw. Een
grote vrouw. Een reus van een vrouw. Een reuzenvrouw. Ze eet vast
kinderen, dacht het jongetje. Het jongetje wordt gefascineerd door deze
vrouw die hij vaak op haar balkon ziet staan en hij fantaseert over de
grote vogelkooi die hij achter haar gordijn ziet, een kooi die groot
genoeg is om kinderen in gevangen te houden. Maar zijn nieuwsgierigheid
overstijgt zijn angst en zijn verbeelding en langzaam aan komt er een
toenadering tussen de vrouw en het jongetje. De grote, vreselijke vrouw
die in het begin van het boek naar oude kast ruikt en naar kindervlees
is op het einde zachter dan muisjes en ruikt zoeter dan snoep...
