We leerden in de klas over de tijd van toen en hoe de kinderen naar school gingen. Een uitstekend moment om meester Pol in zijn klasje van toen te bezoeken.
Gisteren keken we op de kaart hoe we moesten stappen en hoe ver het was. (bijna 2 km)
We maakten goede afspraken over hoe we ons als groep moeten gedragen in het verkeer.
Achteraf bespraken we waar we nog extra moeten opletten de volgende keer:
* Uitkijken waar je loopt, zodat je nergens tegenaan botst.
* Afstand bewaren zodat je niet tegen je voorganger botst als die plots stopt.
* Goed aansluiten zodat er geen gaten in de rij ontstaan.
Terug naar het begin. We trokken eerst onze fluohesjes aan en gingen op pad.
Algauw kwamen we hindernissen tegen op de stoep. We gingen ze voorbij langs de huizenkant, zoals het hoort.
Meester Pol stond ons op te wachten.
We maakten een flinke rij, vinger op de mond om hem goed dicht te houden en dan mochten we naar binnen.
In de glazen kast zagen we allerlei spulletjes die de kinderen nodig hadden om te leren schrijven. We herkenden de lei, de griffel, de pen en inktpot, oude schriftjes én een houten schooltas van meer dan 100 jaar oud.
De school waar we ons bevonden was opgericht in 1930.
De jongens en meisjes zaten niet bij elkaar in de klas.
In stilte binnenkomen en achter je stoel wachten tot de meester het teken gaf om te gaan zitten.
De meester trok zijn cache-poussière aan en ook de juf kreeg een stofjas aangetrokken.
De kachel werd aangestoken met houtkrullen en steenkool. De koude koffie kon nu opwarmen tegen de middagpauze.
Lasse deed wat te stoer... Hij werd gestraft. Hij moest op zijn knieën in de klompen zitten met z'n armen in de lucht. Gelukkig deden we maar alsof en mocht hij weer naar z'n plaats, met pijnlijke knieën...
Met Karim was het nog erger gesteld. Hij had vuile vingers en kreeg stokjeszeep van de meester.
Waarom hij ezelsoren moest aandoen kan je op het filmpje zien.
Marlies gebruikte haar houten schooltasje als schoolbankje.
Wie zijn die vreemde snuiters in onze klas?
Aalai schrijft met een griffel haar naam op de lei.
Ook Thomas, Karim en Liske tonen hoe netjes ze kunnen schrijven.
Na het schrijven werd de lei schoongemaakt met een natte spons.
En dan het echte werk. We schreven de les die aan het bord stond over met een pen. De juf en meester Pol kwmane rond met de inktpot.
We schreven zo net. Niemand maakte inktvlekken op z'n blad.
